انار دار/ درخت انار

چَره هر چی من گَم تو فقط همش گی ” انار، انار”! تی زباناَ گرزک بگَشته؟ جه تی سیفیده مو خجالت نکشی؟، جه تی دو خاله شیفید! تو مگرمار و خاخور ناری؟ بازم گِه ” انار”. چره وا می صدایا بولنده نوکونم؟ ترسی همسادان بیشتاوید؟ خاب بدار بیشتاوید، مره جه آپارتمان نیشینی فرهنگ، تو اِی نفر دِه حرف نزن! اگر تراَ حالی بوبوسته بی، اَ غلطاَ نوکودی کی! منه بدبختاَ بوگو تازه فارسِم خسته و کوفته،  باموم درازاَ کشم کاناپه رو کی ایبچه آرامش بیگیرم، تی زن و زای بوبوسته بید، ایوارکی بیده بید دو تا نامحرمَ چوم، دوزدانه مانسان، اوشانه فاندره، زهله ترک نوبوسته دیدی؟ هاَ؟ بازم گِه ” انار”! کوفتَ انار، دردَ انار! من تی دختره سلامالم! می پهر بایه تی کورکی یاَ تاپ و شلوارک دوکوده، دید بزنه، تو زمین و زمانه فونگوردانه یی اونی سر؟ هاَ؟ اَلبت کی تو می پهره غیرت ناری! شانس باوردی اَیاَ نیساَ وگرنه واهاشتیم ای جور تی حقاَ بنه تی دسَ کف، کی تا آخر عمر ترا یادا نوشوبی! بفهمستی! الانم دیرا نوبوسته، زنگ زنم 110، ماموران بایید دسبند بزنید ترا ببرید تا بفهمی هر چی خوره حیساب کیتاب داره! هسا بازم بوگو ” انار”! لال بی بی تو! فیکر بوکودی دختر تنها گیر باوردی! چند باراحترامَ جاَ تره کوجه لبخند بزه م سلام بوگفتم، بَخالی می پهره جاَ ایسایی، فیکر بوکودی لاس زئندرم تی اَمراَ! من همسادان پسراناَ محل نَنم، مردوم حرف بیرون ناورید،  باذون تویه کفتال، چوتو به خودت ایجازه دهی اَ کردَکارانه بوکونی؟ داد زنم خوبَم داد زنم. همسادان وَا بفهمید کی اَمراَ طرفید!  هر دقه هَی اعلامیه زنی، پول شارژ را زود بدهید، نانم، نظافت را رعایت کنید، آشغال نریزید! ایوارم بزن ناموس مردومه احترام بگذارید! بنویس جه بالکن همسادان بالا نروید! هساَ خوبه من طبقه ی اول نیشتم، پنجره حفاظ داره، نیویره تی خاشه پا مره کی امیدوارم ایشالا چولاقا بَبه ، تی لشَ آوردی خانه دورون! نترکستی انقدر گی “انار”! تو ابرو بداشته بی نوا کاری بوکوده بی الان تی چکره اتویی بپرکسته بی! حیاط  و راه پله یا گند و کثافت بیگیفته تا زانوسر، باذون تی دیل، انار دار ره سوجه؟ ده همه چی آپارتمان میان خو جاسر نهه، فقط بمانسته انار دار شاخ و ولگ! اگر راست گی، نواستی اَمی واحده دراَ بزه بی و خبر بدابی، مرا جمع و جورا کوده بیم، چادر می سر بنابیم، بی صاب پرده یاَ فاکشه بیم! سَردی یاَ چی واستی فیگیقتی پس؟  اصن تو چره واَ اَ کاره بوکونی؟ نوا کارگر بیگیری مگر؟ اَ دار، اگر اویتا واحده بالکن پوشت نَهَا بی، هویاَ کی دانشجو پسران نیشته یید، بازم  خودت بالکنَ نرده واچوکستی انار دارَ هرس کودنَ رِه؟  چره جودگی بیگیفتی؟

برگردان:

چرا هر چی من می گم تو فقط می گی “انار، انار”! زبونت را زنبور نیش زده؟ از موی سفیدت خجالت نمی کشی؟ از این دو نخ شفید! تو مگه خواهر و مادر نداری؟ بازم می گه “انار”. چرا باید صدامو بلند نکنم؟ می ترسی همسایه ها بشنوند؟خب بذار بشنوند، تو یکی دیگه برام از فرهنگ آپارتمان نشینی حرف نزن! اگه حالیت بو، این غلطو نمی کردی! منه بدبختو بگو تازه رسیدم خسته و کوفته، اومدم دراز بکشم رو کاناپه که یه کم آرامش بگیرم،زن و بچه ی خودت بودن، اگه یهو می دیدن دوتا چشم نامحرم، مث دزادا، میخ اونا شده، زهره ترک نمی شدند؟ها؟ بازم میگه انار! کوفت انار، درد انار! من هم سن و سال دخترتم! پدرم، دخترتو با تاپ و شلوارک  دید بزنه، زمین و زمانو رو سرش خراب نمی کردی؟ها؟ البته تو که غیرت پدرمو نداری! شانس آوردی اینجا نیست وگرنه میذاشتم یه جوری حقتو بذاره کف دستت، که  تا آخرعمر یادت نره! فهمیدی؟ حالام دیر نشده، زنگ می زنم 110، مامورا  بیان دستبند بهت بزنند و ببرنت تا بفهمی هرچیزی واسه خودش حساب کتاب داره!حالا بازم بگو انار! لال شی تو! فکر کردی دختر تنها گیر آوردی! چند بار با احترام بهت لبخند زدم و سلام گفتم، به خیال خودم که جای پدرم هستی، فکر کردی باهات دارم لاس می زنم! من پسرای همسایه ها رو محل نمیذارم، مردم حرف در نیارن، بعدش توی کفتار، چطور به خودت اجازه این کارارو میدی؟ داد می زنم خوبم داد می زنم. همسایه ها باید بفهمند با کی طرفن! هر دقیقه هی اعلامیه می زنی، پول شارژ را زود بدهید، نمیدونم، نظافت را رعایت کنید، آشغال نریزید! یه بار هم بزن به ناموس مردم احترام بگذارید! بنویس از بالکن همسایه ها بالا نروید! حالا خوبه من طبقه ی اول نشستم، پنجره حفاظ داره، وگرنه با پاهای مردنی ت که امیدوارم چلاق بشن ایشالا، لش می آوردی تو خونه! نمی ترکی اینقدر می گی انار! تو اگه آبرو داشتی نباید کاری می کردی زانوهات حالا اینجوری بلرزه! حیاط و راه پله رو تا زانو گند و کثافت ورداشته، اونونوقت دلت، واسه درخت انار می سوزه؟ دیگه همه چی تو آپارتمان سر جاشه، فقط مونده شاخ و برگ انار! اگه راست می گی، نباید در واحد ما رو می زدی و خبر می دادی، خودمو جمع و جور می کردم، چادر سر می کردم، پردۀ بی صاحبو می کشیدم! نردبون رو واسه چی گرفتی پس؟ اصلا تو چرا باید این کارو بکنی؟ مگه نباید کارگر بگیری؟ درخت اگه پشت بالکن اون یکی واحد بود همونی که پسرای دانشجو نشستن، بازم خودت از نرده بالکن بالا می رفتی واسه هرس کرد درخت انار؟ چرا لالمونی گرفتی؟

همچنین بخوانید:   جغله گي

درباره فکرآزاد

پرویز فکرآزاد، متولد ۲۷ اسفند ۱۳۳۳ در رشت، هنرمند معاصر گیلانی است که در زمینه های گوناگونی به زبان‌های فارسی و گیلکی مانند شعر، داستان، عکس و فیلم کوتاه و … فعالیت دارد. آثار او در نشریاتی چون بازار، نقش قلم، کادح، كتاب كادوس، گيله‌وا، دادگر، فرهیختگان، همشهری، ره آورد گیل، آوای شمال و… به چاپ رسیده است. او چند کتاب در دست تهیه دارد که در حال ویرایش بوده و امید می‌رود که به زودی به چاپ برسد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *