نرفته!


ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪﺍﯼ

ﮐﻨﺎﺭ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺷﺘﻪﺍﯼ

ﺷﮑﻮﻓﻪﻫﺎ

ﭼﻪ ﺑﯿﺪﺭﯾﻎ

ﺑﺮ ﺗﻮ ﻣﯽﺑﺎﺭﻧﺪ

ﻣﻪﯼ ﺻﺒﺤﮕﺎﻫﯽ

ﺣﯿﺎﻁ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽﮐﻨﺪ

ﻟﺒﺨﻨﺪﺕ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﻣﻪ ﺁﻟﻮﺩ ﺑﺎﻏﭽﻪ

ﻧﻔﺲ ﻣﯽﮐﺸﺪ ﻫﻨﻮﺯ

همچنین بخوانید:   شعرهای پارک - قصه 6

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *