بایگانی دسته: عکس نوشته

و این بازی

خنده های ریز
که نبض اش
روی شانه هایت می تپند
در شعر شاعری
جا مانده
و مرا هم از آن گریزی نیست
و این معمای هزار ساله را
پیچیده تر کرده
طعنه است یا ریشخندی
که دیوانه می کند
عاشقانه سرایان را
یا چراغی ست
که امید را در نبض کم رمقی
نقش نور می زند
و دیوانه تر می کند
یا
شوقی ست
از نمایش دستپاچگی شاعری
که دست و پای خود را گم کرده
و عنان اختیار به ریز موج های آبشار گیسویت سپرده
به هر حال
این شعر فرودی می خواهد
که معمای حل ناشده
مجال پایان به آن نمی دهد
و این بازی تا هزاران سال دیگر
هر لحظه تکرار می شود

زندگی نوشت

غم همیشک نهه برار، خاخور
واستی ولی زندیگانی کودن
گلاب شیشه خالی یاَ،
واستی جه سورخَه گولَ عرق
پور جه مهربانی کودن
دونیا،
کمتر جه دو روزی ایسه کی گید
واستی هه ایبچه زماته
توقایی جا همزبانی کودن.
هه عمر،
پَلَت ولگا مانه و من و تو باد
طوفان نیبیم و نسیمَ مَره
ایبچه وا تبانی کودن
شاید واورسی کی می ارسو کورا بوشو
چی بوبو؟
واستی بگم کی جوخوفته ناَ
می چومَ خوشکَ کاسه میان
کی زندیگی زیارت ره
بتانم شادمانی کودن

برگردان به فارسی ادامه خواندن زندگی نوشت

مي مانم

خواستي که شعر نسرايم

قصه ننويسم

خواستي فيلم نسازم

عکس نگيرم

ساز نزنم.

تهديدم کردي !

که ترک کنم دوست داشتن را

ولي باز زندگي به من سلام گفت

حتي در درة مرگ.

حالا فهميدي که هميشه به تو تحميل مي شوم

و مي مانم

در دفتر شعر

درکتاب قصه

در نواي ساز

در قاب عکس

و در راش هاي فيلم.

يادت باشد!

عشق را نمي تواني از من بگيري!

22/1/56 تهران

پرویز ژولیده

عکس.پ.فکرآزاد

عکس می مانم
می مانم، از پرویز فکرآزاد