در فراز و فرود روزگار و گذشت ایام، جهان اطراف ما دستخوش تغییر می‌شود؛ همان‌گونه که افکار و نگرش، دل مشغولی‌ها و دلواپسی‌های آدم‌ها و سبک زندگی دچار دگرگونی می‌شود، شعر‌ها و داستان‌ها، نقاشی‌ها، عکس‌ها و دیگر آثار هنری هم سکون را نمی‌پذیرند و در قالب شیوه‌های نو ارتباطشان را با مخاطبان تداوم می‌بخشند و به این ترتیب سبک‌های جدید در سایه سار مدرنیته متولد می‌شوند.
همان‌گونه که هسا شعر در دل گیلان سبز پا به گیتی نهاده است. «هسا شعر»، شعر امروز است. شعری کوتاه اما عمیق برای مخاطب پر مشغله این روز‌ها.
هسا شعر که برخی آن را شبیه به هایکوهای ژاپنی دانسته‌اند، در واقع سبکی مدرن از شعر گیلکی و در ادامه مازندرانی است که در آغاز سال‌های دهه هفتاد از سوی شاعران گیلک زبانی چون «محمد بشرا»، «رحیم چراغی» و «محمد فارسی» بنا نهاده شد.
در بعضی از اشعاری که با این سبک سروده شده‌اند، به رغم مدرن بودن، فضای بومی طبیعت گیلان جریان دارد و کمتر اثری از شهر و شهرنشینی امروز وجود دارد. مثلا «هوشنگ عباسی» سروده است:
هسا شعر که برخی آن را شبیه به هایکوهای ژاپنی دانسته‌اند، در واقع سبکی مدرن از شعر گیلکی و در ادامه مازندرانی است که در آغاز سال‌های دهه هفتاد از سوی شاعران گیلک زبانی چون «محمد بشرا»، «رحیم چراغی» و «محمد فارسی» بنا نهاده شد.
در بعضی از اشعاری که با این سبک سروده شده‌اند، به رغم مدرن بودن، فضای بومی طبیعت گیلان جریان دارد و کمتر اثری از شهر و شهرنشینی امروز وجود دارد. مثلا «هوشنگ عباسی» سروده است: