چوماناَ فونچین
عالم،
فوگورده
برگردان:
چشم ها را نبند
عالم،
فرو می ریزد
چوماناَ فونچین
عالم،
فوگورده
برگردان:
چشم ها را نبند
عالم،
فرو می ریزد
بمانسته نوخالانه جماکونه. صحرایا حسابی جاروفارو بوکوده. پلکانان، تمیزا بوستید. فردا صبح سر، صابخانه اسباب کشی کونه.جه پی کنی اولان تا ساختمانَ تومامه بو کار، نیگهبانی بدا هیا. اونی دیل خوشه کی تا تازه کارا پیدا کودنه ره، اقلا” چند شب خو زن و زاکه ور سر به بالین نیهِه.
برگردان:
آخرین نخاله ها را جمع می کند. حیاط را حسابی آب و جارو کرده. راه پله ها تمیز شده اند. فردا اول وقت صاحبخانه اسباب کشی می کند. از اول پی کنی تا پایان کار ساختمان، نگهبانی داده اینجا. دلش خوش است تا پیدا کردن کار جدید، لااقل چند شبی کنار زن و بچه اش سر به بالین می گذارد
شب
چوماَ فونچه
روز بامو
برگردان:
شب
چشم بر هم نگذاشته
روز آمد
زندیگی
ایواردم اوخان ارگاد
سلام!
برگردان:
زندگی
باردیگر نهیب زد
سلام!
لابدان بزه اتاقاَ
درَجک،
دَراَ فاندیره
برگردان:
تار عنکبوت زده اتاق
پنجره،
به در نگاه می کند
چنار اَرسو فوکونه
خو خشکهَ شاخه ره
وارشَ پس
برگردان:
چنار اشک می ریزد
برای شاخه ی خشکیده اش
پس از باران
تی وفا رافایی
دِ نئسام
تی غورصا
می امراَ فسمت بوکون
برگردان:
در انتظار وفای تو
دیگر نیستم
غصه ات را،
با من قسمت کن
اونه بغله کونم سر و دیمه حیسابی خوشادَم. جه قرآنه جیر ردّه کنم، اونی پوشتَ سر آب فوکونم، باذون اونی قدو قامته، سربازی لیباس میان تماشا کونم تا کی دورابَه. می چوم وا تَلَس بوکوده هتو رافایی بئسه تا ایواردم بایه مورخصی. هسا دِ بشم می برارا زنگ بزنم می پیر مارهِ کا چن روز باوره می ور. ادامه خواندن تاسیانی/دلتنگی
جَه پهره کشه اَیه بیجیر. تازه راه دکفته. خایه خو پا مره بشه. پهر، واهیله کی نکفه. اونه اوسانه بره پارک مجسمانه ور. شیر کرا آهو گردن َ گاز گیره. جغلاَ، سبزه سر نیشانه، دوربینا تنظیم کونه سه پایه سر. باذون اَیه مجسمه مره، عکس دو نفری تاودید. زای خو پهر کشه نیشه. پوتاران مره کرا بازی کونه.
برگردان:
مورچه
از بغل پدر پایین می آید. تازه راه افتاده. می خواهد با پای خودش برود. پدر نگران افتادن اوست. او را برمی دارد می برد به طرف مجسمه های پارک.
شیر در حال گاز گرفتن آهو است. بچه را روی چمن می نشاند، دوربین را روی سه پایه تنظیم می کند. بعد می آید که با مجسمه، عکس دو نفری بیاندازند. بچه به آغوش پدر نمی رود. در حال بازی کردن با مورچه هاست.
ایوار بیده ایی
تی پاجیر
خاک، واهیله بو
من هویه ایسام
تی واخاکم
برگردان:
ناگهان اگر دیدی
زیر پایت
خاک، بی قراری می کند
من همانجا هستم
برای تو با خاک یکسانم
جَغَرض تو
هیکّسه نیدینم
حتی خودماَ آینه درون
برگردان:
به غیر از تو
کسی را نمی بینم
حتی خودم را در آیینه
بالکنَ خانه سر نیشتِم. جَه شمعدانی ولگانه مئن، پیاده رویه خیابانه فاندیرم. ایتا پیرزن، چنتا پیله پلاستیک خرت و خشال مره، فاکش فاکش کرا شوندره. ایتاجوانَ پسر، سیگار به لب جه اونی ور رده بِه. سرا بیجیرا گیفته خو موبایلَ امرا کرا وَر شه. شمعدانی گولان، واچولکستاندَرَده.
ویریزم اوشانه آب بدم. ادامه خواندن شمعدانی ها
زاکانه مدرسه فارسانه. بازار شِه. خرید کونه. خو مارَ خانه سر زنه و اونی انسولینَ تزریق کونه. واگرده دوواره مدرسه، زاکانه بره خانه. اَشانه نهاره دهه. ظرفَ ظروف شوره. تختخوابَ رو دراز کشه و هتو کی خو مردَ عکسه فاندیره به خوابا شِه.
برگردان:
بچه ها را به مدرسه می رساند. به بازار می رود. خرید می کند. به خانه مادرش سری می زند و انسولین او را تزریق می کند. برمی گردد مدرسه و بچه ها را به خانه می برد. ناهارشان را می دهد. ظرف ها را می شورد. روی تختخواب دراز می کشد و در حالی که به عکس شوهرش نگاه می کند به خواب می رود.
ایبچه آسمان دارم
می کوجه پنجره میان
طاقتَ دئنه ناره آپارتمان
کَرا شِه بوجور بوجور
هرزه واشَ مانسان
برگردان:
کمی آسمان دارم
در میان پنجره کوچکم
طاقت دیدنش را ندارد آپارتمان
بالاتر می رود همچنان
مثل گیاهِ هرز
گوده بوبو
تی توقایی
می گولی رایه دَوَست
برگردان:
غده شده
عشق تو
راه گلویم را بست
مرا خیلی دوست داردَه. وختی مرا دیندَه فورا درانه دودَدَه. ترسدَه سگان حمله بکونَد. منم اَشانه خاطره خیلی خئیم. نه سگیه حمله بوکودم نه کَسیه.
فارسی:
خیلی دوستَ م دارند. وقتی مرا می بینند فورا”درها را می بندند. می ترسند سگ شان حمله کند. من هم خیلی دوستشان دارم. نه به سگی حمله کرده ام نه به کسی.
شب دکفته. مشتری دِ پیدا نیه. چنتا
دسته سیرَبرگ و تربچه، دونه سانه مورغانه، جه امروزَ بار بمانسته یه دوکونه
زیبیل َ مئن. چادرَ جه کمر واکونه خوسر نهه. خوره گِه:
خودا بوکونه پلا، نهاره جه بمانسته بی. سیرابیجه اَمرا، جغلان دوست داریدی.
برگردان: ادامه خواندن بازارمج
اَی زمین
ترا دیل آیه
عاشقانَ دیله بَپرکانی
برگردان:
ای زمین
چطور دلت می آید
دل عاشقان را بلرزانی
ایتا خشکه شاخه، تک دکفته تَرَه شاخانه میان. چنار دار، خو تکلیفه نانه. شایدم پارساله یاد آوره کی هَه شاخه، چی خُرّم و سرسبز بو و هسا اونه چشمَ جه پرپر کرا بِه.
تازه ولگانه مرا اونه خُب واپوشانه. اینگاری خو بمرده زاکه کشه گیفته. اگر بتانسته بی چی چی نِه نَا دوخادی کی بایید هَه شاخه سرم بازی بوکونید. هنی امید داره خشکه شاخه، زپه بزنه.
سنگ و آجر ناره
هرجا کی بهار بخایه
گل و سبزه واکاره
می جانَ گیلانَ میان
برگردان:
سنگ و آجر ندارد
هرجا که بهار بخواهد
گل و سبزه می نشاند
در گیلان جان من