نوکوده کار/ کارِ نکرده

خو جورابا کی شوستاندره، خو لیباساَ کی فیچاله، کفشَ کی واکس زنه، سوکوله نخانده بو جه خاب ویریزِه، موسترایاَ کی برق تاوده ، یَقلَوی یا کی گیره مُقسّمه غذا جلو، سربازی تختَ سر کی درازاَ بِه، خانه و خو اوتاقاَ خاطر آوره. صلات ظهر کی بیداراَ بوستی و غُرغر کودی، می جوراب کو! می شلوار چَره اطو ناره! غذا چره سرده! سَسَه! شوره! تورشه!

بمانسته مورخوصی کی بشه، خو مآره رویاَ چوطو وا نیگاه بوکونه! نانه کی مآره چوم اونی رافایی ره تلس بوکوده رایاَ فاندره.

برگردان:

جورابش را که می شورد، لباسش را که می چُلاند، کفش را که واکس می زند ، خروس نخوانده بیدار می شود، توالت را که برق می اندازد، یَقلَوی را که جلوی مقسّم غذا می گیرد، روی تخت سربازی که دراز می کشد، به یاد خانه و اتاقش می افتد. لِنگ ظهر بیدار می شده و غُر می زده، جورابم کو! شلوارم چرا اطو نداره! غذا چرا سرده! بی نمکه! شوره! ترشه!

مانده مرخصی که برود، چطور تو روی مادرش نگاه کند! نمی داند که چشم های ورم کرده مادر در انتظار او به راه دوخته شده.

داستان اصلی(گیلکی)

همچنین بخوانید:   نرفته!

درباره فکرآزاد

پرویز فکرآزاد، متولد ۲۷ اسفند ۱۳۳۳ در رشت، هنرمند معاصر گیلانی است که در زمینه های گوناگونی به زبان‌های فارسی و گیلکی مانند شعر، داستان، عکس و فیلم کوتاه و … فعالیت دارد. آثار او در نشریاتی چون بازار، نقش قلم، کادح، كتاب كادوس، گيله‌وا، دادگر، فرهیختگان، همشهری، ره آورد گیل، آوای شمال و… به چاپ رسیده است. او چند کتاب در دست تهیه دارد که در حال ویرایش بوده و امید می‌رود که به زودی به چاپ برسد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *