گرفتاری گرفتاری سر! عَدل هه گرانی و بازار خرابی میان، می‌عمو خانه‌یا دزد بزه.
هسا خوشبختانه می‌عمو، پور طاقته. هرماله مصیبت، اونا حریف نیه. مرا گِه کی
«چی بوکونم زای جان! وا بینیشینم ماتم بیگیرم؟ چک و چی‌ قابیل داری، خانه دورون ننابو. ایتا کهنه قالی و چند تومن پول فقط. . الحمدالله نه ارز دارم نه طلا. ای نفر آدمم ده. بیچاره دزد، کولوشَ کوروجا بزه!»
واپرسم «عموجان! نخایی شکایت بوکونی؟» فرمایه کی «نانم والله. هسا اون کی مالا ببرده هیچی، بعضی همسادان ویشتر می‌زخم رو نمک فوکونیدی!»
واپرسم چوتو؟
عمو فرمایه کی «ای نفر گِه اگر پنجره‌یا حفاظ بزه‌بی، اَ بلا تی سر نامویی! اویتا گِه وا اتاقَ درا پیله‌دانه قفل بزه‌بی کی دزد نتاسته‌بی وازه کوده‌بی! اَیتا گه خودت مقصری ده مشت آبرار، تی مالا وا قایم بداری، همسادانا دزد چانوکونی! هر چی گمه آقا! من می‌همسادانا جه می‌چوم ویشتر اعتماد دارم. هن چی حرفی ایسه! هنه واستی شکایتم نوکونم. شکایت نارم آقا. والله بالله عارض نبم. می‌حرفا هیکس نشتاوه » ادامه خواندن بی پولی شَکَره ←

گفت وگوی روزنامه سوال و جواب با پرویز فکرآزاد موسس ومبتکر گیله قصه

در آغاز ضمن تشکر از آقای پرویز فکرآزاد بخاطر قبول این مصاحبه، به عنوان مدخل گفتگو شمه‌ای از زندگی داستانی خود را بیان نمایید

 داستان نویسی را رسما از سال 1386 شروع کردم. یعنی چاپ اولین داستانم توسط مسعود بیزارگیتی دبیر سرویس فرهنگی نشریه آوای شمال، باعث انتشار داستان هایم در دیگر نشریات شد. همان سال در گروه داستان خانه فرهنگ گیلان شروع به فعالیت کردم. با بزرگوارانی مثل محمود طیاری، فرامرز طالبی، مجید دانش آراسته، محمود بدرطالعی، از نسل اول داستان نویسان گیلان و کیهان خانجانی از نسل دوم و دوستان دیگر آشنا شدم. سه ماه هم در کارگاه دوست عزیزم کیهان خانجانی و زیر نظر او به فراگیری داستان نویسی مدرن پرداختم ادامه خواندن خوشبختانه فضای مجازی به کمک هنر و ادبیات آمده است ←

می زنانه‌ یا سفارش بوکودم کی می کارت بانکی جا کرا خرید کونی ترا بخدا می هوایا ویشتر بدار. هه چندرقاز حقوق، نیاره کی دلار امره رقابت بوکونه.
زنانه‌یم اینصافن تا تانه مراعات کونه. ولی هرزمات کی مره پیامک ایه و موبایل فلارزه، می دیلم اونی امره فلارزه. ایبار مرا جیویشته بوگفتم:
– خانم جان هتو کی جلوب شئوندریم، امی داروندار، هچینی واخاکابِه و ده بیچارا بیم.
بوگفت:
– مثلن اما جغرز هه بشکفته خانه و تی مقرری، ده چی داریمی کی واخاکابَه؟ نوکونه تره حساب ارزی و طلایی داری؟ ها؟ راست بوگو! زوواش! ادامه خواندن هچین هچینِی ←

متن مصاحبه ایرنا با پرویز فکرآزاد در خصوص زبان مادری

دانشمندان، زبان را نه تنها ابزار ارتباطی بلکه بخش مهمی از فرهنگ هر ملت می‌دانند. اولین چیزی که یک قوم به آن سخن می‌گویند زبان مادری شان است یعنی همان زبانی که از مادر، پدر و نزدیکانمان می‌اموزیم. زبان مادری ملت‌ها را قادر می‌سازد تا فرهنگ خود را از نسلی به نسل دیگر انتقال دهند و از این رو زبان و فرهنگ دو بخش مکمل و جدایی ناپذیرند که به یک فرد هویت می‌بخشند. انسان با سخن گفتن به زبان مادری از فردیت و تنهایی خویش خارج گشته از تعلق خود به گروه ویژه‌ای آگاه میشود. او با مهر و محبت، اعتماد و امنیتی که این تعلق به وی ارزانی داشته است زندگی میکند. ادامه خواندن می زبان می هویت ، زبان من هویت من ←

مجله اینترنتی ناجه در اولین سالگرد گیل قصه، مصاحبه ای با پرویز فکرآزاد انجام داده است که میتوانید در ادامه مطالعه بفرمایید. این گفتگو را مریم رجبی در آذر ماه 1395 با وی انجام داده است.

ادامه خواندن می ترسم از روزی که زبان گیلکی فراموش شود ←